Próbując powstrzymać pogarszający się stan zdrowia wciąż podróżował i kurował się w renomowanych  uzdrowiskach.  Widmo śmierci i katastrofy jednak stale mu towarzyszyło.  Podczas pobytu w Baden  na początku 1856 roku udał się wraz z żoną w największej tajemnicy do Paryża, aby duchowo zjednoczyć się z emigracją podczas pogrzebu Adama Mickiewicza.  Cierpiał na wiele chorób: od oczu przez żołądek po nogi. Zalecano mu leczenie dolegliwości poprzez picie wód leczniczych, które de facto mu nie pomagały, ale szkodziły, bo cierpiał na nadciśnienie.  Ale w jego czasach na wszystko zalecano hydroterapię. Ta ówczesna moda medyczna stopniowo go zabijała. Ostatnie dwa lata poruszał się tylko o kulach.  Jego stan jeszcze pogorszył się po śmierci ojca, który wywierał przemożny wpływ na całe jego życie.  Poeta zmarł po długoletniej chorobie na gruźlicę odziedziczonej po matce w mieście, gdzie przyszedł na świat,  tj. w Paryżu. Ciało jego sprowadzono do kraju  i pochowano w grobach rodzinnych w Opinogórze.  Podejście do jego twórczość uległo potem głębokiej ewolucji. Najpierw ceniono go głównie jako autora Przedświtu i Psalmów oraz jednego z „Trójcy wieszczów”. Jednak z perspektywy historii zasługuje na uwagę przede wszystkim jako dramaturg i autor listów, twórca wspaniałej prozy poetyckiej, obserwator i niezastąpiony kronikarz swojej epoki. Więcej informacji, ciekawostek i materiałów o Napoleonie Stanisławie Adamie Feliksie Zygmuncie Krasińskim szukaj w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.